Lectura de preto de “Unha arte”, de Elizabeth Bishop

A sección de libros do xornal The New York Times ofrece unha engaioladora lectura de preto (“close reading”) dun dos máis celebrados poemas da literatura norteamericana, o titulado “One Art”, escrito por Elizabeth Bishop en 1976.

Achegamos a ligazón ao artigo do xornal coa recomendación aos nosos lectores de que non deixen de visitar esta páxina:

Lectura de “One Art”

Mariña con lancha, por Theo van Doesburg

Celebramos que un xornal lle dedique á poesía un traballo tan delicado e atento, realizado por Dwight Garner e Parul Sehgal. Cunha presentación gráfica esquisita e unha admiración pola obra da poeta que se percibe decontado. Desde euseino.org enviámoslles o noso agradecemento e os nosos parabéns por esta mostra senlleira de bo facer.

Publicamos aquí a tradución galega feita por Carlos Lema respectando a rima e a organización estrófica do poema orixinal, que é unha variación da villanelle tradicional de dezanove versos compostos por cinco estrofas de tres e unha final de catro. Con dous ritornelli e dúas rimas perpetuas no primeiro e terceiro verso de cada estrofa.

Como escriben os autores do artigo, hai algo máxico nas villanelles pois non é posible facelas soar coma unha conversa calquera, as repeticións que conteñen semellan posuír unha calidade que engaiola. Coma o poema de Elizabeth Bishop.

“Unha arte”
por Elizabeth Bishop

Tradución de Carlos Lema

A arte de perder non é ardua se hai mester;
Tantas cousas seica se logran co intento
de as perder que a súa perda non se fai valer.

Perde algo cada día. Acepta ese ofrecer.
Perde as chaves, ou esa hora, ¡que contento!
A arte de perder non é ardua se hai mester.

Así que practica máis e mellor esquecer:
lugares, e nomes, a onde o alento
te deu levado. Nada hai que perder.

Perdín o reló materno. E, ¡vaites!, o postrer,
ou case, dos tres meus lares levouno o vento.
A arte de perder non é ardua se hai mester.

Perdín dúas cidades senlleiras. E, de abranguer
imposibles, perdín os eidos, dous ríos, un portento.
Perdino todo mais iso non é perder.

… Mesmo se te perdo a ti (graza e querer,
¡tes xeito!), non hei mentir. Nin invento.
A arte de perder non é ardua se hai mester
inda que (¡Escríbeo!) un desastre poida parecer.

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s