11/05/2023

“Ninguén queda” recibe o Premio da Crítica

By euseino.org ¶ Publicado en Literatura ¶ Etiquetado Berta Dávila,Brais Lamela,ficción,Rúa do Lagarto ¶ Deixar un comentario

A obra de Brais Lamela chega á 7ª edición

O Premio da Crítica, a proposta da Asociación Galega da Crítica, outorgouse a Ninguén queda, a obra de Brais Lamela publicada por Euseino? na colección Rúa do Lagarto, que dirixe Berta Dávila.

A Asociación Española de Críticos Literarios organiza este premio nos catro idiomas oficiais do Estado español para obras de poesía e narrativa. O xurado destacou en Ninguén queda a “hibridación discursiva derivada dunha aparencia de provisionalidade […] que esperta inmediatamente a empatía do público lector”. Do mesmo xeito, salientou a capacidade da obra de Brais Lamela para “facernos preguntas existenciais así como a orixinalidade do punto de vista con que trata a vida rural en Galicia, moi afastada dos tópicos habituais”.

Simultaneamente, a sétima edición de Ninguén queda xa está dispoñible nas librerías e en euseino.org.

A Asociación Galega da Crítica, que fai un labor sobranceiro na difusión da literatura no noso idioma, confirma e engádese á excelente recepción da obra de Brais Lamela nos medios de comunicación, acompañada tamén pola boa e fundamental acollida das persoas lectoras. Diferentes xeitos de amosar a satisfacción lectora e o entusiasmo de quen le Ninguén queda están reflectidos nas fotos e opinións recollidas nas redes sociais.

Este apoio das persoas lectoras, da crítica e dos medios de comunicación coidamos ten unha relevancia senlleira, tanto por se tratar dunha opera prima coma polo tipo de colección e literatura á que está dedicada (col. Rúa do Lagarto). Tamén polo que significa de esteo para o proxecto de Euseino? Social: un lugar para as persoas que escriben e len. Para a literatura e a cultura concibidas desde a independencia e cunha finalidade non lucrativa.

Acceda ás críticas publicadas sobre Ninguén queda na ligazón A opinión da crítica.

26/09/2022

“Ninguén queda” chega á 4ª edición

By euseino.org ¶ Publicado en Literatura ¶ Etiquetado Berta Dávila,Brais Lamela,ficción,Rúa do Lagarto,Xosé Manuel Eyré ¶ Deixar un comentario

A obra de Brais Lamela, recomendada pola crítica e as librerías. Acollida polas persoas lectoras.

A obra coa que Brais Lamela iniciou a nova xeira de colección Rúa do Lagarto, dirixida por Berta Dávila, chega á súa cuarta tiraxe, que sae esta semana dos prelos da Cooperativa Sacauntos.

Recollemos neste artigo un resumo das críticas e entrevistas publicadas. Desde blogues coma o prestixioso Ferradura en Tránsito II, de Xosé M. Eyré, a artigos de opinión coma o de David Rodríguez en Nós Diario, entrevistas e reportaxes na prensa, entre elas en Fugas, da Voz de Galicia, por Carme D. Prol e no Diario Cultural da Radio Galega.

Na reportaxe na que Ana Abelenda incluía Ninguén queda entre os sucesos deste verán, salientábase a opinión das librerías, coma Numax, de Santiago, e Trama, de Lugo. Ademais, as librerías colaboradoras de Euseino? e moitas outras de vilas e cidades están a axudar á difusión do libro. Tamén a profesora Dolores Vilavedra sumábase a esta boa acollida desde a súa crítica no Diario Cultural da RG.

A excelente recepción dos medios de comunicación vese acompañada pola boa e importante acollida das persoas lectoras que, nomeadamente a través das redes sociais, expresan o seu apoio a esta primeira obra de Brais Lamela. Diferentes xeitos de amosar a satisfacción lectora e mesmo o entusiasmo de quen le Ninguén queda están reflectidos nas fotos e opinións recollidas en EuseinoEditores, nas historias e fotos de euseinosocial e euseino.

Este apoio das persoas lectoras, da crítica e dos medios de comunicación coidamos ten unha relevancia senlleira, tanto por se tratar da opera prima dun autor coma polo tipo de colección e a literatura á que está dedicada. Tamén polo que significa de esteo para o proxecto de Euseino? Social: un lugar para as persoas que escriben e len. Para a literatura e a cultura concibidas desde a independencia e cunha vontade non lucrativa.

crítica de NINGUÉN QUEDA, de Brais Lamela, na nova colección Rúa do Lagarto, de Euseino?, por Xosé Manuel Eyré, en Ferradura en Tránsito II, 28 de xullo de 2022.

“… a literatura se non é multiformal…entón si que temos que preocuparnos… é positiva a reflexión a que se nos convida. Sería unha parvada establecer ou requirir cotas de ficción na narrativa, a narrativa non só é ficción.”

Brais Lamela: «Vivir nun lugar propio pode ser un acto de vangarda, por Carme D. Prol, Fugas, La Voz de Galicia, 29 de agosto de 2022.

“A última sorpresa da literatura galega é unha historia entre dúas realidades, a obra dun autor novel que xoga co ensaio e a ficción.”

Crónicas do desarraigo, por David Rodríguez, Nós Diario, 19-VIII-2022.

“Os 15 grandes sucesos literarios do verán en Galicia”, por Ana Abelenda, Fugas, La Voz de Galicia, 12-VIII-2022.

Brais Lamela, autor de ‘Ninguén queda’: “O que queda non é politicamente neutro, pódese activar”, Diario Cultural, Radio Galega, 8 de agosto de 2022.

Colonos que se desorientan na noite, por Jaureguizar, Galiciaé, grupo El Progreso, 9-VIII-2022.

‘Ninguén queda’, a primeira novela de Brais Lamela, por Dolores Vilavedra, Diario Cultural, Radio Galega, 20 de setembro de 2022.

“Unha narración orixinal e mestiza, tecida cos vimbios da memoria, da (auto)ficción e do ensaio, na que resoan as voces asulagadas polas enxurradas da Historia.”

02/08/2022

Literatura multiformal

By euseino.org ¶ Publicado en Literatura ¶ Etiquetado Berta Dávila,Brais Lamela,Emmanuel Kant,ficción,Jeremy Bentham,Rúa do Lagarto,Xosé Manuel Eyré ¶ Deixar un comentario

Sobre a repercusión da ficción na realidade

En Ferradura en Tránsito II, publica Xosé M. Eyré unha crítica de Ninguén queda, de Brais Lamela, na que tamén dá a benvida á nova xeira da colección Rúa do Lagarto.

O escritor e crítico literario fai unha defensa da literatura multiformal, salientando as relacións entre ficción e realidade, tanto no que se refire á repercusión que a literatura ficcional ten na realidade coma no que da realidade colle a literatura.

Nese senso, parécenos esencial non desbotar a ficción como parte da realidade. Cómpre lembrar que, segundo Jeremy Bentham, ficcións coma o Dereito teñen unha considerable potencia na conformación da realidade. Por non falar dos conceptos que, segundo Kant, son representacións dunha representación.

Que Eyré non soamente teña esta cuestión en conta senón que a subliñe resulta unha posición de partida fundamental para tirar a Literatura fóra do dominio da industria cultural e dos intereses unicamente comerciais que a sitúan como elemento subalterno da economía. A defensa da literatura é unha defensa da súa autonomía.

Por outra banda, o crítico literario tamén repara no traballo de edición, no que aquí queremos mencionar o magnífico labor de Berta Dávila como editora e directora da colección. Agradecemos especialmente a Xosé M. Eyré estas palabras:

[…] edición limpa, unha edición moi coidada… a profesionalidade acha acobillo no amor e mimo polo que se está facendo. Toda unha lección.”

12/07/2022

Unha obra literaria impura, crebadiza, conmovedora

By euseino.org ¶ Publicado en Literatura ¶ Etiquetado Berta Dávila,Brais Lamela,Rúa do Lagarto ¶ Deixar un comentario

Publícase “Ninguén queda”, de Brais Lamela

Con esta obra que transita e hibrida as fórmulas do ensaio interpretativo e as estratexias da ficción, iníciase a nova xeira da colección Rúa do Lagarto con edición e dirección de Berta Dávila.

Entre o verán sufocante de Nova York e as montañas neboentas de Negueira de Muñiz, Ninguén queda segue os pasos dun mozo galego na metrópole norteamericana mentres rastrexa a historia dunha muller desaparecida nos asentamentos de colonización da Terra Chá levantados pola ditadura na década de 1960.

Trátase dunha obra na que Brais Lamela combina á perfección o relato en primeira persoa coa reflexión e a capacidade especulativa do ensaio sen chegar a desvirtuar o engado que ten a ficción para apreixar a atención da persoa que le. Todo o contrario, Ninguén queda logra erguer dous tipos de recursos e dous espazos ficcionais aparentemente opostos mais que chegan a encaixar dun xeito case inapreciable grazas á potencia dos personaxes, á habilidade para a dosificación da información e a un estilo áxil e fluído que non necesita prescindir das arestas. Unha forma de escribir e concibir a literatura que fai cadrar a actualidade coa penetración na historia pasada, a vida urbana do interior coa vivencia nun medio rural case extinto.

Os pisos de estudantes no estranxeiro e as comunas que, coma na década de 1960, emerxen dos restos da perdida vida comunal das aldeas galegas. Os personaxes que acumulan fragmentos de tempo esquecido e aqueloutros que, mesmo en situacións existenciais límite, se negan a deixar de actuar na realidade presente, conflúen nun relato que traza o contorno do abandono e o desposuimento mais tamén o da supervivencia obstinada.

Brais Lamela escribe unha obra sobre o arraigamento e a intersección de mundos, unha arquitectura literaria sutil que atopa novas posibilidades e asume desvíos e fracasos, un artefacto impuro, crebadizo, conmovedor.