Publícase “O obxecto muller e o xiro ontolóxico”, de Inma Otero Varela

Na colección Casabranca, publicamos O obxecto muller e o xiro ontolóxico, unha achega de Inma Otero Varela á filosofía feminista.

cuestión de xénero é un dos interrogantes aos que a filosofía feminista intenta responder desde os seus inicios. Velaquí un libro absolutamente anovador, no que a autora elabora unha concepción teórica senlleira mediante unha argumentación limpa, firme e rigorosa.

A partir do xiro que o realismo especulativo, ou o novo realismo, deu na filosofía contemporánea, trátase de pensar unha ontoloxía na que a relación de dependencia entre suxeito e obxecto desapareza ao deixar de ser a exclusiva forma de acceder ao senso, de existir. O suxeito, desta volta a muller, é un obxecto máis do mundo, ou dos mundos, dos campos de senso. Xa non hai un senso único, unha determinación necesaria e primeira, senón que son os obxectos os que, nas súas relacións, crean campos de senso continxentes e independentes. O campo de senso de xénero é un deles. E como tal é modificable, emendable. O obxecto muller xa non é o obxecto muller-obxecto; a muller non é un corpo. Ser muller non é unha natureza, é un xeito de representación que emerxe, se inscribe e accede ao seu propio senso. Existe sen condición.

A obra de Inma Otero Varela enfróntase con cuestións coma onde ser muller?, que é o xénero como campo de senso e cales son as regras que ordenan o campo de xénero para, ao cabo, discernir claramente entre o obxecto muller-obxecto e o obxecto muller como dúas realidades diferentes ao situar o ser muller como un obxecto autónomo.

Unha concepción rigorosamente nova e orixinal sobre as cuestións fundantes do pensamento feminista.

Col. Casabranca 12
168 páxs.
PVP 15 euros [14,40 + 4% IVE]

A cuestión de xénero é un dos interrogantes aos que a filosofía feminista intenta responder desde os seus inicios. ¿Que é unha muller e que implica esta determinación inicial? ¿Pódese revogar ou é unha natureza inemendable? Neste libro absolutamente anovador, no que se elabora unha concepción teórica senlleira e fundacional, Inma Otero Varela responde cunha argumentación limpa, firme e rigorosa.


Publícase “En procura da realidade”, de Brais Arribas

Novo número de Anotacións sobre literatura e filosofía

No número 26 de Anotacións publícase “En procura da realidade”, un artigo de Brais Arribas no que se formula as seguintes preguntas: ¿de que está formado o real? ¿Que hai no mundo? ¿De que falamos cando nos referimos ao existente?

Para responder a estas cuestións, o filósofo galego bota man da obra de Graham Harman, que responde dun xeito directo: de cousas e as súas propiedades, de entidades e as súas peculiaridades. A súa orixinalidade é poñer de relevo que a relación ser humano-mundo non ten privilexio sobre outros tipos de relacións.

No ensaio, Arribas leva a cabo, primeiro, un nidio e atinado achegamento á obra de Harman, autor de quen publicamos “Da causación vicaria” en Anotacións nº 9. Segundo, o filósofo galego salienta as peculiaridades da Ontoloxía Orientada aos Obxectos (OOO) fundada polo propio Harman, sinalando as diferenzas con outras concepcións e deténdose na influencia da fenomenoloxía e na singular lectura de Heidegger que realiza Graham Harman, especialmente nas súas primeiras obras Tool Being (2002) e ­Guerrilla Metaphysics (2005).

No artigo descríbese a elaboración teórica da OOO, como unha

“das máis arriscadas e suxestivas do panorama contemporáneo, ao considerar que a retirada dos obxectos non acontece só na esfera humana senón que afecta a toda a interacción que manteñan os obxectos entre si. A esencia das cousas non é só inalcanzable para o ser humano senón que as relacións que manteñen os obxectos tamén os deforman, impedindo que uns poidan achegarse completamente aos outros […]. A pedra que atravesa o cristal rómpeo, non obstante, iso non significa que interactúe dun modo completo con todas as súas calidades, xa que esa relación é parcial e limitada.”

Seguindo ese camiño para analizar o pensamento filosófico de Harman, Brais Arribas consegue situar os lectores perante unha visión ampla e pormenorizada dunha das obras fundamentais do realismo especulativo e da filosofía actual.

Publicación sen periodicidade fixa, en formato PDF, a Anotacións sobre literatura e filosofía pódese acceder de balde.

Para descargar gratuitamente o artigo de Brais Arribas en formato PDF, calque sobre a ligazón seguinte:

“En procura da realidade”

 

 

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

Publícase “Todo ser humano é un artista”, de Roberto Abuín

Novo número de Anotacións sobre literatura e filosofía

No número 23-24 de Anotacións publicamos “Todo ser humano é un artista”, de Roberto Abuín, ensaio no que o filósofo e editor realiza unha interpretación do libro A monstruosidade moderna, de Carlos Lema. A partir do dito no que Joseph Beuys declaraba que todo ser humano é un artista (“Jeder Mensch ist ein Künstler.”), Abuín introdúcese na idea de monstruosidade e na súa relación coa Idade Moderna a través da arte, a poesía e a política, trazando con moita agudeza o horizonte conceptual e experiencial que detecta no libro de Lema mentres aproveita para situalo sobre o pano de fondo do principal revulsivo filosófico das dúas primeiras décadas do século XXI: o realismo especulativo.

Pensadores pertencentes a esta liña especulativa que, segundo escribe Abuín, “­dalgún xeito case emparentaría esta emerxencia contemporánea do pensamento co agromar filosófico no tempo dos presocráticos. Pensadores que van desde o propio Meillassoux até Markus Gabriel, pasando por Maurizio Ferraris, Ray Brassier, Katerina Kolozova, Iain Hamilton Grant ou, con matices, Catherine Malabou, chegando até o autor do libro que aquí tratamos, tamén inmiscuído de xeito heterodoxo e independente no condominio do realismo especulativo”.

“o autor [Carlos Lema] usa unha fonda bagaxe erudita ao longo de todo o ensaio, procedente da filosofía, da arte e da literatura, […]. Centrarase en especial na figura do artista, figura na que se concentra a metamorfose do Antigo Réxime na Idade Moderna, e desde esta no tempo tardomoderno no que definitivamente todos os seres humanos son artistas creadores de si mesmos e do seu propio mundo.”

Número duplo no que o percorrido realizado no ensaio de Abuín non soamente é unha excelente introdución a un libro no que a filosofía galega se achega á nova corrente do materialismo especulativo senón que amosa de xeito sumamente atractivo a capacidade interpretativa dunha lectura atenta e a distancia que é quen de percorrer o pensamento en pleno uso da súa facultade analítica.

O ensaio de Roberto Abuín que incluímos neste número duplo de Anotacións sobre literatura e filosofía é, como demostración dunha posibilidade aberta e factible, un paso importante no desenvolvemento dun ámbito de pensamento autónomo, no que pensadoras e pensadores galegos, escritoras, poetas e narradores poidan encontrar unha recepción acaída da súa obra, un esforzo interpretativo sobre o seu alcance e necesidade e unha plataforma de proxección no medio social no que escriben.

“desde o punto de vista intelectual tentamos establecer xenerativamente, nos ámbitos culturais nos que estamos inmersos, algún tipo de diálogo, algún tipo de meditación compartida que sirva non só como xustificación dun mesmo, do propio pensamento, senón como reificación simbólica dun copensar —e compensar— colectivo no que se abran e establezan patróns de visión que poden ser adecuados para o fortalecemento teórico e tamén, por suposto, práxico.”

Publicación sen periodicidade fixa, en formato PDF, a Anotacións sobre literatura e filosofía pódese acceder de balde.

Para descargar gratuitamente o artigo de Roberto Abuín en formato PDF, calque sobre a ligazón seguinte:

“Todo ser humano é un artista”

 

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

Publícase “Do algo”, de Tristan Garcia

Novo número de Anotacións sobre literatura e filosofía

No número 21-22 de Anotacións publicamos Do algo, de Tristan Garcia. Neste ensaio, o narrador e filósofo francés realiza unha exposición sintética da súa orixinal obra filosófica, unha das máis importantes do pensamento europeo actual.

Número duplo que inclúe íntegro un dos ensaios fundamentais da filosofía contemporánea, no que Tristan Garcia desenvolve o primeiro principio da súa ontoloxía plana: deixar que todas as cousas o sexan de igual xeito, concibir o “algo” como o ser máis feble que poida ser concibido. O interese dunha ontoloxía coma esa é permitir elaborar unha metafísica para deixar atrás o construtivismo e o relativismo da tardomodernidade, unha metafísica que permita á vez a orde dos obxectos e impida a súa absolutización.

“Propoño, daquela, unha ontoloxía e unha metafísica nin clásica nin moderna, tampouco posmoderna, que reclasifique os obxectos sen xerarquizalos en absoluto, que abstraia as cousas sen deixar que varíen unhas en relación coas outras: non son absolutista, tampouco relativista. Tento facer xogar, mediante o pensamento, a planitude das cousas contra a orde dos obxectos e a orde dos obxectos contra a planitude das cousas.”

Interésalle a Garcia levar ata o final a liberalidade e o igualitarismo ontolóxicos latentes na época moderna. A súa proposta, como parte do que denomina as ontoloxías liberais, entre as que sitúa os neomeinonxianos, a OOO de Graham Harman, o realismo modal e tamén o hipercaos de Quentin Meillassoux, consiste en levantar acta do fracaso da concepción dun ser máximo, dun ser tan forte que incluiría a súa propia negación, para poder rexeitar así a renuncia moderna.

“A ontoloxía é un xogo colectivo dos seres pensantes pola cal se realiza unha impulsión liberal —no senso da “liberalidade”, da xenerosidade, e non do liberalismo político— que nos leva a deixar ser igualmente todo o que se presente, a abrir o posible ata o punto no que rache. Igual que se fan en física as probas de fluidificación dos materiais, para probar a súa elasticidade, a ontoloxía efectúa probas de fluidificación sobre o posible levando así á concepción dun maximum do posible mediante a concepción dunha cousa mínima.” (“L’être le plus faible possible”, Multitudes, vol. 65, no. 4, 2016, pp. 42-50).

O ensaio de Tristan Garcia que incluímos neste número duplo de Anotacións sobre literatura e filosofía continúa despois desenvolvendo unha “operación de desdeterminación máxima da existencia” para, como remate, expoñer as ideas da soidade ontolóxica e do pensar dobre.

Publicación sen periodicidade fixa, en formato PDF, a Anotacións sobre literatura e filosofía pódese acceder de balde.

Para descargar gratuitamente o artigo de Tristan Garcia en formato PDF, calque sobre a ligazón seguinte:

Do algo

 

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave

SaveSave