Arquivo por etiquetas: Berta Dávila

“What Remains”

By Publicado en Euseino? Social,Literatura Etiquetado ,,, Deixar un comentario

En xuño, a tradución inglesa de “Ninguén queda”, de Brais Lamela

No próximo mes de xuño, a editorial norteamericana Lost River Press vai publicar a tradución para o inglés de Ninguén queda, a obra de Brais Lamela publicada por Euseino? Editores en 2022.

De esda. a dta. e de arriba a abaixo: cuberta da tradución inglesa de Ninguén queda, Brais Lamela nas dependencias de Euseino? Editores, cuberta da edición orixinal galega, Jacob Rogers e Berta Dávila durante o coloquio co tradutor na sede da Fundación Euseino?

Traducida por Jacob Rogers co título de “What Remains” e publicada por unha editorial que ten como obxectivo “transformar a cultura mediante a creación dunha alternativa seria e eficaz ao sistema editorial establecido”, Lost River Press sitúase nunha liña editorial independente moi proxima da que Euseino? Editores defende.

Fronte á “corrente editorial dominante, que satura os andeis mentres soamente promove o que xa é abondo coñecido”, a editorial que encabeza Nicole Rudick, anteriormente editora en The Paris Review, Artforum, e Bookforum, declara que as persoas lectoras tamén merecen poder atopar outro tipo de libros; eses son os libros que busca publicar, as obras escritas cun alento fóra do común, que cómpre facer accesibles de tal xeito que o oficio de editar se converte no de favorecer un ámbito de creación e reflexión, un lugar para as persoas que escriben e len.

Para difundir o seu labor como tradutor de literatura galega nos EUA, en marzo de 2023, a Fundación Euseino? organizou un coloquio con Jacob Rogers co título de “A literatura e as súas metamorfoses. Obxecto literario e transformación”, encontro moderado por Berta Dávila no que se levou a cabo un debate arredor da concepción da literatura e das súas metamorfoses, centrado na narrativa e na poesía actuais nos países anglosaxóns, na súa relación —espuria ou non— coa publicada no século XX.

Jacob Rogers obtivo o PEN/Heim Translation Fund Grant en 2020. A súa obra publícase en Arkansas International, Epiphany, Kenyon Review Online, Best European Fiction, Asymptote, Nashville Review e Your Impossible Voice, entre outras revistas. Publicou a tradución The Last Days of Terranova (Archipelago Books, 2022), de Manuel Rivas.

Unha obra narrativa xenuína e evocadora, cristalina e profunda

By Publicado en Literatura Etiquetado ,, Deixar un comentario

Publícase “Diario de dúas casas”, de María Villamarín

Con esta obra, na que se combina a narración en forma de diario cunha suxestiva reflexión sobre a vida cotiá, continúa a colección Rúa do Lagarto, con edición e dirección de Berta Dávila, logo do suceso de crítica e persoas lectoras da achega anterior, Ninguén queda, de Brais Lamela.

A protagonista de Diario de dúas casas experimenta un desprazamento dobre. A distancia entre a cidade na que vive e estuda e a aldea onde naceu —e onde está a súa casa familiar— convértese nun camiño de ida e volta. O seu tránsito frecuente é tamén un movemento interior, atravesado e unido pola escri­tura de cadernos. Neles agroma unha sorte de desconcerto, a colisión entre dous mundos e dúas formas de vida, as fisuras e as tensións das relacións familiares, a amizade como nova forma de pertenza e, finalmente, a lectura como acubillo escollido, como casa propia.

O diario narra episodios con continuidade temporal mais desta volta faino cunha levidade tan abraiante coma engaioladora. Episodios que se centran en imaxes de sucesos correntes da vida aos que a autora logra dotar dun senso e unha capacidade metafórica nada común para acabar sorprendendo pola forza literaria coa que expresan a vida das persoas.

Coma a area das praias no verán, cunha prosa suave e morna, María Villamarín configura nestas páxinas unha obra narrativa singular e única, a fundación dunha escritura xenuína e evocadora, cristalina e profunda, onde casa e caderno poden ser a mesma cousa, tan real e tan presente para quen escribe como para quen le.

Consiga o seu exemplar nas librerías colaboradoras ou recíbao directamente no seu domicilio premendo na ligazón:

Diario de dúas casas

Col. Rúa do Lagarto 3
130 páxs.
PVP 18 euros

“Ninguén queda” recibe o Premio da Crítica

By Publicado en Literatura Etiquetado ,,, Deixar un comentario

A obra de Brais Lamela chega á 7ª edición

O Premio da Crítica, a proposta da Asociación Galega da Crítica, outorgouse a Ninguén queda, a obra de Brais Lamela publicada por Euseino? na colección Rúa do Lagarto, que dirixe Berta Dávila.

A Asociación Española de Críticos Literarios organiza este premio nos catro idiomas oficiais do Estado español para obras de poesía e narrativa. O xurado destacou en Ninguén queda a “hibridación discursiva derivada dunha aparencia de provisionalidade […] que esperta inmediatamente a empatía do público lector”. Do mesmo xeito, salientou a capacidade da obra de Brais Lamela para “facernos preguntas existenciais así como a orixinalidade do punto de vista con que trata a vida rural en Galicia, moi afastada dos tópicos habituais”.

Simultaneamente, a sétima edición de Ninguén queda xa está dispoñible nas librerías e en euseino.org.

A Asociación Galega da Crítica, que fai un labor sobranceiro na difusión da literatura no noso idioma, confirma e engádese á excelente recepción da obra de Brais Lamela nos medios de comunicación, acompañada tamén pola boa e fundamental acollida das persoas lectoras. Diferentes xeitos de amosar a satisfacción lectora e o entusiasmo de quen le Ninguén queda están reflectidos nas fotos e opinións recollidas nas redes sociais.

Este apoio das persoas lectoras, da crítica e dos medios de comunicación coidamos ten unha relevancia senlleira, tanto por se tratar dunha opera prima coma polo tipo de colección e literatura á que está dedicada (col. Rúa do Lagarto). Tamén polo que significa de esteo para o proxecto de Euseino? Social: un lugar para as persoas que escriben e len. Para a literatura e a cultura concibidas desde a independencia e cunha finalidade non lucrativa.

Acceda ás críticas publicadas sobre Ninguén queda na ligazón A opinión da crítica.

“Ninguén queda” chega á 4ª edición

By Publicado en Literatura Etiquetado ,,,, Deixar un comentario

A obra de Brais Lamela, recomendada pola crítica e as librerías. Acollida polas persoas lectoras.

A obra coa que Brais Lamela iniciou a nova xeira de colección Rúa do Lagarto, dirixida por Berta Dávila, chega á súa cuarta tiraxe, que sae esta semana dos prelos da Cooperativa Sacauntos.

Recollemos neste artigo un resumo das críticas e entrevistas publicadas. Desde blogues coma o prestixioso Ferradura en Tránsito II, de Xosé M. Eyré, a artigos de opinión coma o de David Rodríguez en Nós Diario, entrevistas e reportaxes na prensa, entre elas en Fugas, da Voz de Galicia, por Carme D. Prol e no Diario Cultural da Radio Galega.

Na reportaxe na que Ana Abelenda incluía Ninguén queda entre os sucesos deste verán, salientábase a opinión das librerías, coma Numax, de Santiago, e Trama, de Lugo. Ademais, as librerías colaboradoras de Euseino? e moitas outras de vilas e cidades están a axudar á difusión do libro. Tamén a profesora Dolores Vilavedra sumábase a esta boa acollida desde a súa crítica no Diario Cultural da RG.

A excelente recepción dos medios de comunicación vese acompañada pola boa e importante acollida das persoas lectoras que, nomeadamente a través das redes sociais, expresan o seu apoio a esta primeira obra de Brais Lamela. Diferentes xeitos de amosar a satisfacción lectora e mesmo o entusiasmo de quen le Ninguén queda están reflectidos nas fotos e opinións recollidas en EuseinoEditores, nas historias e fotos de euseinosocial e euseino.

Este apoio das persoas lectoras, da crítica e dos medios de comunicación coidamos ten unha relevancia senlleira, tanto por se tratar da opera prima dun autor coma polo tipo de colección e a literatura á que está dedicada. Tamén polo que significa de esteo para o proxecto de Euseino? Social: un lugar para as persoas que escriben e len. Para a literatura e a cultura concibidas desde a independencia e cunha vontade non lucrativa.

crítica de NINGUÉN QUEDA, de Brais Lamela, na nova colección Rúa do Lagarto, de Euseino?, por Xosé Manuel Eyré, en Ferradura en Tránsito II, 28 de xullo de 2022.

“… a literatura se non é multiformal…entón si que temos que preocuparnos… é positiva a reflexión a que se nos convida. Sería unha parvada establecer ou requirir cotas de ficción na narrativa, a narrativa non só é ficción.”

Brais Lamela: «Vivir nun lugar propio pode ser un acto de vangarda, por Carme D. Prol, Fugas, La Voz de Galicia, 29 de agosto de 2022.

“A última sorpresa da literatura galega é unha historia entre dúas realidades, a obra dun autor novel que xoga co ensaio e a ficción.”

Crónicas do desarraigo, por David Rodríguez, Nós Diario, 19-VIII-2022.

“Os 15 grandes sucesos literarios do verán en Galicia”, por Ana Abelenda, Fugas, La Voz de Galicia, 12-VIII-2022.

Brais Lamela, autor de ‘Ninguén queda’: “O que queda non é politicamente neutro, pódese activar”, Diario Cultural, Radio Galega, 8 de agosto de 2022.

Colonos que se desorientan na noite, por Jaureguizar, Galiciaé, grupo El Progreso, 9-VIII-2022.

‘Ninguén queda’, a primeira novela de Brais Lamela, por Dolores Vilavedra, Diario Cultural, Radio Galega, 20 de setembro de 2022.

“Unha narración orixinal e mestiza, tecida cos vimbios da memoria, da (auto)ficción e do ensaio, na que resoan as voces asulagadas polas enxurradas da Historia.”

Literatura multiformal

By Publicado en Literatura Etiquetado ,,,,,, Deixar un comentario

Sobre a repercusión da ficción na realidade

En Ferradura en Tránsito II, publica Xosé M. Eyré unha crítica de Ninguén queda, de Brais Lamela, na que tamén dá a benvida á nova xeira da colección Rúa do Lagarto.

O escritor e crítico literario fai unha defensa da literatura multiformal, salientando as relacións entre ficción e realidade, tanto no que se refire á repercusión que a literatura ficcional ten na realidade coma no que da realidade colle a literatura.

“… a literatura se non é multiformal…entón si que temos que preocuparnos… é positiva a reflexión a que se nos convida. Sería unha parvada establecer ou requirir cotas de ficción na narrativa, a narrativa non só é ficción.”

Nese senso, parécenos esencial non desbotar a ficción como parte da realidade. Cómpre lembrar que, segundo Jeremy Bentham, ficcións coma o Dereito teñen unha considerable potencia na conformación da realidade. Por non falar dos conceptos que, segundo Kant, son representacións dunha representación.

Que Eyré non soamente teña esta cuestión en conta senón que a subliñe resulta unha posición de partida fundamental para tirar a Literatura fóra do dominio da industria cultural e dos intereses unicamente comerciais que a sitúan como elemento subalterno da economía. A defensa da literatura é unha defensa da súa autonomía.

Por outra banda, o crítico literario tamén repara no traballo de edición, no que aquí queremos mencionar o magnífico labor de Berta Dávila como editora e directora da colección. Agradecemos especialmente a Xosé M. Eyré estas palabras:

[…] edición limpa, unha edición moi coidada… a profesionalidade acha acobillo no amor e mimo polo que se está facendo. Toda unha lección.”