A pesar de que non é moi coñecido, o escritor e poeta escocés George MacDonald (1824-1905), amigo de Lewis Carroll,  foi un dos grandes autores de contos de fadas. O seu libro The Light Princess and Other Fairy Tales comeza cun magnífico ensaio sobre a “imaxinación fantástica”, o autor reflexiona sobre os contos de fadas:

Si me preguntaran que é un conto de fadas, contestaría: lean “Ondina” [1811, relato de Friederich Heinrich Karl, barón de La Motte Fouqué]: iso é un conto de fadas. Logo lean este e aqueloutro tamén, e entón comprenderán que é. Se insistisen en pedirme unha descripción ou definición do fayrytale, a miña resposta sería que suporía o mesmo esforzo que describir o abstracto rostro do ser humano. Un conto de fadas é sinxelamente un conto de fadas, así como un rostro é un rostro; e de todo os contos de fadas que coñezo, “Ondina” é o máis fermoso.

O pintor prerrafaelita Arthur Hughes (1832-1915) foi o ilustrador dos relatos de George MacDonald, autor que consideraba que os contos de fadas non ían dirixidos a un público dunha idade determinada: “Eu non escribo para os nenos, senón para todos aqueles  que son coma nenos, xa teñan cinco, cincuenta  ou setenta e cinco anos”.