Na edición impresa do semanario Sermos Galiza con data 12-9-19, o crítico literario, poeta e narrador Mario Regueira escribe unha recensión da Monstruosidade moderna, o libro de Carlos Lema recentemente publicado na colección Casabranca. O artigo comeza dedicándolle unhas liñas ao labor editorial de Euseino? para centrarse logo na análise da obra.

[…] cun estilo esixente, á altura do tema e do enfoque escollido, Lema ocúpase da figura do artista na modernidade, marcado particularmente pola mudanza de concepto en canto á produción de obras. Moi relacionado con isto, especialmente a través das reflexións sobre a loucura, pero desde un ángulo diferente, a segunda parte do libro fálanos da relación entre a poesía e o discurso infantil […]

A seguir, Regueira repara especialmente nos ensaios sobre o acceso das mulleres á cultura e, singularmente,

[…] nuns capítulos brillantes polo seu interese e o relativamente innovador do seu tema, atopamos unha análise do papel dos contos de fadas na emancipación da literatura da muller.

Para concluír o artigo cunha consideración sobre o ensaio final do libro, no que Lema desenvolve, no contexto da tardomodernidade, a noción de “consunción tardomoderna” en relación co paso da representación política a unha política como consumo e lugar de concreción da soberanía do suxeito mediante a súa relación coa autorrepresentación. Segundo Regueira, esta parte final da Monstruosidade moderna

nos tempos convulsos que vivimos […] sen dúbida aceptaría outras visións máis rupturistas. Unha característica que non é necesariamente un defecto e se cadra si unha evidencia de escola ou de diálogo colectivo.

Aludindo así seguramente ao marco do materialismo especulativo, no que desde o inicio se sitúa a obra de Lema, isto é, o dunha concepción filosófica que establece a “ruptura” precisamente no denominado xiro especulativo, na superación do correlacionismo e, polo tanto, do relativismo construtivista que todo o fía á dominación do suxeito como dador único de senso.